Evelyn schoof een kleine envelop met geld over de tafel. “Het is niet veel,” gaf ze toe. “Maar het dekt de benzine en een motel of twee. Ik ben nooit gestopt met wat opzij te leggen voor het geval dat. Ik wil graag dat het voor hem gebruikt wordt. Voor David. Neem de envelop mee en geef hem terug als je de antwoorden hebt.”
Margaret stopte het geld met tegenzin in haar tas. Tijdens de rit naar huis drukte het gewicht van de taak op haar. Ze had geen verantwoordelijkheid verwacht, alleen een kapotte Benz waarvan ze al half spijt had dat ze hem gekocht had. Maar nu droeg ze tientallen onbeantwoorde vragen met zich mee op haar passagiersstoel.