Voor ze naar bed ging, stopte ze de spullen terug in de envelop en stopte hem in haar tas. Ze pauzeerde, haar hand rustte erop, een vreemde mengeling van verwachting en angst fladderde in haar borst. Wat er ook zou komen, ze wist dat haar leven niet meer op het oude spoor zat.
Ze was klaar om het spoor te volgen, waar het ook heen zou leiden, naar de stille hoekjes van archieven, de herinneringen van vreemden of de lange wegen die naar een ander land leidden. Ergens daarbuiten wachtte Davids verhaal op voltooiing.