Margaret vroeg zachtjes wat er van hem geworden was. Vicky’s gezicht werd zacht. “Hij bleef de rest van zijn leven hier. Opende een kleine houtwerkplaats, gaf les aan leerlingen. Stierf ongeveer tien jaar geleden, hartproblemen. Het was vredig, thuis en met vrienden om hem heen. We praten nog steeds over hem alsof hij net weg is.”
Het gewicht ervan drukte op Margaret’s schouders, maar het was niet alleen verdriet. Er was troost in de wetenschap dat zijn leven niet was geëindigd in mysterie of geweld, maar in gemeenschap. “Mensen lichtten op toen hij binnenkwam,” zei Vicky met stralende ogen. “Dat is zijn nalatenschap. Hij liet warmte achter.”