Met trillende handen schoof Margaret het briefje open. Het was scherp geschreven, gehaast. “We vertrekken binnenkort. Blijf niet op.-D, 03 mrt 1985.” Dat was alles. Er was geen naam of uitleg. Alleen die ene regel, een fluistering achtergelaten voor iemand die het nooit gevonden had.
Margaret tilde de filmbus en het opgevouwen briefje met voorzichtige vingers op. Ken sloeg zijn armen over elkaar. “Wil je dat ik dit meld? De politie, misschien? Het kan niets zijn, maar ook problemen.” Margaret aarzelde en schudde toen snel haar hoofd. “Nee… geen politie. Ik zal het voorlopig bewaren.”