Peter aarzelde, zijn angst voor zowel de eland als het mysterieuze wezen was duidelijk. Uiteindelijk knikte hij. “Laten we het bevrijden. Maar blijf alert – als het probeert uit te halen, trekken we ons onmiddellijk terug.” Julie slikte en knikte, zich schrap zettend voor wat haar te wachten stond.
Peter knielde voorzichtig neer, de straal van zijn zaklamp strak op het verwarde wezen gericht. Het plastic en het gaas zaten strak om zijn lichaam, waardoor zijn gelaatstrekken aan het oog onttrokken waren en hij niet geïdentificeerd kon worden.