Julie schoof nerveus heen en weer, haar blik dwaalde tussen Peter en het omringende bos. “Denk je dat het gewond is?” Peter antwoordde niet meteen, hij concentreerde zich op het voorzichtig wegsnijden van de laatste bindingen.
Eindelijk, met een laatste knip, was het wezen vrij. De warboel viel weg en onthulde een kleine, bewegingsloze vorm. Julie snakte naar adem. “Leeft het wel?” Het wezentje slaakte een zwak gejammer, zijn lichaam trilde lichtjes, maar het probeerde niet te bewegen. Peter leunde dichterbij en fronste zijn wenkbrauwen.