“Het lijkt erop dat alles goed gaat,” zei Peter na een grondige controle. “Uitgedroogd, uitgeput en zijn voorpoot is verstuikt. Hij heeft een spalk nodig, maar niets ernstigs. Dit is een overlever.” Julie voelde een golf van emotie over zich heen komen.
De spanning en angst van de nacht smolten weg en maakten plaats voor een overweldigend gevoel van opluchting en dankbaarheid. “Het komt goed met je,” fluisterde ze tegen de hond, haar stem iets breekbaar. Peter bevestigde de spalk met geoefende handen en wikkelde de poot van de hond voorzichtig in.