Het adoptiegezin opsporen was niet eenvoudig. Openbare registers leidden haar in cirkels. Maar Mara was wanhopig, zoals alleen een moeder zou zijn die op het punt staat haar zoon voor de tweede keer te verliezen. Ze was meedogenloos in haar achtervolging totdat ze het adres van zijn adoptiemoeder had gevonden.
Haar hart bonkte toen ze de details in zich opnam. De familie was de afgelopen tien jaar twee keer verhuisd, maar op één adres stond een telefoonnummer. Ze repeteerde wat ze zou zeggen, maar toen er eindelijk iemand opnam, raakten haar woorden in de war. “Ik ben op zoek naar iemand die misschien iets bezit dat van mij is,” begon ze.