Die avond zat James bij Anna en legde het zo voorzichtig mogelijk uit. “Soms zien mensen in dezelfde familie er een beetje anders uit,” zei hij terwijl hij door haar haar streek. “Maar dat betekent niet dat we niet verbonden zijn. Je zus is speciaal, net als jij.”
Anna leek het te begrijpen, haar gezicht lichtte op toen ze naar haar kleine zusje keek. “Ze is anders, maar ze is nog steeds mijn zus,” zei ze zelfverzekerd. James glimlachte en voelde een gewicht van zijn schouders vallen. “Precies,” zei hij. “En we mogen blij zijn dat we haar hebben.”