De envelop arriveerde op een dinsdagochtend, verstopt tussen een boodschappenfolder en een energierekening. Clara trilde toen ze de envelop losrukte en staarde naar het vette logo op de voorkant. Een lang moment stond ze in de deuropening, het zonlicht viel op haar schoenen, de rest van de wereld was zich niet bewust van de storm in haar borst.
Ze droeg het naar de keukentafel en zette het neer, het gewicht ervan was ondraaglijk. Ze dacht aan Emily boven, neuriënd terwijl ze haar tas inpakte voor de les, vol vertrouwen dat haar moeder degene zou zijn die haar de waarheid zou geven.