“Mam?” Emily’s stem snauwde haar terug. “Je was even weg. Gaat het?” Clara glimlachte snel, te snel. “Gewoon moe, lieverd. Lange dienst.” Ze stak haar hand uit over de tafel en kneep in Emily’s hand. Emily kneep onaangedaan terug en begon weer een verhaal over het nieuwe vriendje van een vriendin.
Clara liet haar lachen, liet zichzelf ook lachen, zelfs terwijl de angst onder haar ribben knaagde. Vanavond, beloofde ze zichzelf, zou ze gewoon Emily’s moeder zijn aan de eettafel. De dag erna zou ze uit elkaar kunnen vallen. Clara liet haar lachen, liet zichzelf ook lachen, zelfs terwijl de angst onder haar ribben knaagde. Vanavond, beloofde ze zichzelf, zou ze gewoon Emily’s moeder zijn aan de eettafel.