“De DNA-test,” herhaalde ze, haar stem rauw. “Jij… jij had de uitslag.” Clara’s adem stokte. “Emily, alsjeblieft, ik wilde het je vertellen, ik moest alleen…” “Je hebt ze voor me verborgen gehouden?” Emily’s stem verhief zich en brak onder het gewicht van woede en pijn. “Je hebt tegen me gelogen? Je wist het en hebt niets gezegd?” De woorden sneden als een mes door de kamer.
Clara stak haar hand uit, wanhopig om haar aan te raken, maar Emily deinsde terug, haar ogen vlamden door de tranen. “Jij zou de enige persoon moeten zijn die ik kon vertrouwen.” Het snikken van de vrouw werd rustiger terwijl ze trillerig adem haalde. “Je verdient het om alles te weten,” zei ze, terwijl haar stem brak.