Met de geruststelling van de verpleegster ontspande Nathan zich. Het hoorde allemaal bij de traditie, niets om je zorgen over te maken. De vreemde geluiden, de ongemakkelijke gevoelens – het waren allemaal onschuldige grappen die bedoeld waren om zijn hoofd op hol te brengen. Hij lachte zachtjes en besefte dat hij de vorige avond veel te zenuwachtig was geweest.
Die avond liep Nathan met een rustig gevoel het mortuarium binnen. Hij was niet van plan om zich door de grappen te laten intimideren. Het hoorde tenslotte allemaal bij het werk. De vreemde geluiden, het geritsel, zelfs de angstaanjagende stilte – hij was erop voorbereid. Hij was er klaar voor.