Nathan knipperde verrast met zijn ogen. “Vermist? Wat bedoelt u?” vroeg hij terwijl hij probeerde kalm te klinken. De frons van de verzorger werd dieper. “Ze zijn verdwenen. En omdat je de afgelopen week dienst had in het mortuarium, wil ik weten of je iets ongewoons hebt gezien.”
Nathan lachte en veegde het van zich af. “Oh, ik weet wat je aan het doen bent,” zei hij met een grijns, denkend dat het weer een grap was. De bediende staarde hem verward aan. “Waar heb je het over?” Nathans glimlach vervaagde terwijl hij zijn nervositeit probeerde te verbergen.