Op het werk, tijdens zijn lunchpauze, installeerde Nathan discreet de camera’s en bewegingssensoren in het mortuarium. Hij plaatste ze in hoeken, achter apparatuur, zodat niemand ze zou opmerken. De sensoren waren bedoeld om huisdieren te volgen, maar hij dacht dat ze ook prima zouden werken om beweging te detecteren, of het nu een persoon was of iets sinister.
Hij werkte zijn taak snel af en hield de klok in de gaten om geen argwaan te wekken. Zijn handen trilden toen hij de camera’s afstelde, een mengeling van angst en vastberadenheid dreef hem. Hij wist niet wat hij ging blootleggen, maar hij kon niet meer in angst leven – niet zonder antwoorden.