Toen hij dichterbij kwam, zag hij iets vreemds op de grond bij het hek: krijttekeningen op de stoep. Ze waren lukraak en vreemd, niet zoals iets dat hij eerder had gezien. Symbolen – cirkels, driehoeken en lijnen – waren in het wit getekend, half vervaagd door de tijd. Ze deden hem denken aan de tekens die hij in zijn videogame had gezien. Gewoon toeval, zei hij tegen zichzelf. Maar toch was er iets dat hem ongemakkelijk deed voelen.
Hij liep voorzichtig om het erf heen, bleef op de stoep en hield afstand van de markeringen. Toen hij meer observeerde, zag hij dat er takjes aan het hek bij het raam hingen. Ze hingen in rijen, allemaal omwikkeld met veren en wat leek op kleine botjes.