Toen hij thuiskwam, voelde James zich verdoofd. Zijn gedachten waren nog steeds verward met visioenen van de schuur, de vreemde voorwerpen en de verontrustende vrouw. Tijdens het eten luisterde hij niet naar de stem van zijn moeder. Ze sprak over zijn vader, over plannen voor het weekend, maar het enige waar hij aan kon denken was de mysterieuze vrouw en het griezelige schuurtje aan het einde van de straat.
“James, lieverd, heb je gehoord wat ik zei?” De stem van zijn moeder brak door de mist in zijn hoofd. Hij knipperde met zijn ogen en besefte dat hij geen woord had gehoord van wat ze had gezegd. “Je vader heeft gebeld. Hij kan dit weekend niet komen. Hij zit vast op zijn werk.” Normaal gesproken zou dit hem een gevoel van teleurstelling hebben gegeven, maar vanavond was het nauwelijks merkbaar.