“Mam, ik hoorde iemand in de schuur! Ze smeekten om hulp, je moet ze komen helpen”, haastte James zich om het uit te leggen zodra hij het huis binnenkwam. Zijn moeder wees hem echter meteen af “James, het is maar je verbeelding. Er is niemand in dat schuurtje. Heksen bestaan niet. Val me nu alsjeblieft niet lastig en laat me werken” zei ze terwijl ze hem uitzwaaide.
Het gewicht van haar woorden drukte op hem en liet hem gefrustreerd en verslagen achter. Hoe kon ze hem niet geloven? Hij had het gehoord, dat wist hij zeker. Maar zijn moeder geloofde hem niet. Ze deed hem af alsof het allemaal in zijn hoofd zat. Vastbesloten om het niet los te laten, draaide hij zich om en stormde terug naar buiten. Buiten keek hij rond, in de hoop een volwassene te vinden – iemand die zou luisteren, iemand die het zou begrijpen.