James stapte uit de schuur, zijn angst verdampend maar een sterk gevoel van vastberadenheid achterlatend. Hij was vastbesloten om de buurt de waarheid te laten zien. De oude vrouw was veel te lang verkeerd begrepen. Hij kon niet toestaan dat ze als heks werd afgeschilderd terwijl ze gewoon moest vechten om te overleven.
De volgende ochtend, toen James zijn vrienden in het park ontmoette, wilde hij graag vertellen wat hij had ontdekt. “Ik ben in de schuur geweest,” zei hij met een opgewonden stem. “Het is niet wat we dachten. Het is net iets uit een sprookje – een prachtige, vredige plek.”