Eerst waren de kinderen sceptisch. “Echt niet,” zei Owen, zijn ogen vernauwend van ongeloof. “Je houdt ons voor de gek.” Maar James gaf niet op. Hij legde alles uit – de ketel, de botten en het haar – en schetste een beeld van wat hij had geleerd. Langzaamaan werd de nieuwsgierigheid van de andere kinderen groter dan hun twijfel.
Uiteindelijk besloten ze zelf naar de schuur te gaan kijken. James ging voorop en ze staken het erf over, hun stappen aarzelend maar nieuwsgierig. Toen ze de schuur binnengingen, smolten hun twijfels weg. Het leek in niets op de donkere en griezelige plek die ze zich hadden voorgesteld. In plaats daarvan was het warm en uitnodigend, gevuld met handgemaakte dromenvangers en de geur van verse kruiden.