Uiteindelijk vonden de dromenvangers van de oude vrouw ook een nieuw thuis. Er werd over haar verhaal en vakmanschap gepraat en al snel kon ze haar creaties aan mensen in de buurt verkopen. Nu haar reputatie was gezuiverd, werd ze niet langer gevreesd. Ze werd eindelijk gezien voor wie ze echt was – gewoon een vrouw, alleen, die er het beste van probeerde te maken.
James’ moed en empathie hadden het leven van de onbegrepen oude vrouw volledig veranderd. Door zijn bereidheid om te luisteren en te helpen, veranderde hij niet alleen haar leven, maar leerde hij de buurt ook een waardevolle les over medeleven, begrip en anderen niet beoordelen op wat ze lijken te zijn. Het was een gelukkig einde, een einde dat hem voor altijd bij zou blijven.