Hij maakte toch een foto. De lens ving een vage glinstering op. “Misschien is het drijfhout,” stelde Catherine voor, maar haar toon was niet overtuigend. “Of een rots die blootligt bij eb?” “Het beweegt,” antwoordde John, terwijl hij de camera nooit liet zakken.
Een andere subtiele golf steeg op, alsof iets zich probeerde los te maken en faalde. Het water schuimde even waar de massa het ondiepe zand ontmoette voordat het tot rust kwam. Catherine omhelsde haar buik. “John, als het leeft, is het misschien gewond. Of gevangen.”