Een vaag geluid volgde, iets hards dat tegen zand of steen schraapte. Het geluid gaf John een slecht gevoel. Hij proefde zout achter in zijn keel en iets metaalachtigs, misschien angst. “Oké,” zei hij uiteindelijk. “We gaan het rustig bekijken.”
John zette de Sea Glass rustig vooruit. De motor bleef zachtjes zoemen. Catherine nam het stuur over en John ging naar de boeg en gebruikte de verrekijker om het beter te kunnen zien. Het zonlicht flitste van het water, waardoor het moeilijk was om scherp te stellen.