“En ik telde redenen om het mes niet te laten vallen,” zei hij. Zout prikte in zijn ogen, van zeewater of misschien niet alleen dat. Hij raakte zachtjes haar buik aan. “Ik denk dat dit een goede oefening is. Eerst helpen, dan flippen.”
Hun baby schopte als antwoord en Catherine glimlachte. Ze hadden nauwelijks tijd om te ontspannen toen Catherine plotseling verstijfde. Een kleine plop weerklonk en warmte verspreidde zich langs haar jurk. Haar gezicht werd bleek. “John… Ik denk dat mijn vliezen net gebroken zijn.”