Charlottes handen trilden toen ze de brief voorlas, de tranen stroomden over haar wangen. Ze werd overspoeld door emoties – verdriet, opluchting, nostalgie, maar vooral liefde. Dit laatste geschenk van Paul was een bewijs van zijn toewijding en zorg voor haar, zelfs tijdens zijn afwezigheid.
Charlotte hield de brief tegen haar hart en fluisterde “Dank je, liefste” in de wind, hopend dat haar woorden hem op de een of andere manier zouden bereiken. Toen wist ze dat, ondanks de geheimen en stiltes, wat zij en Paul hadden gedeeld echt was. Hun band bleef ongebroken.