De agenten stelden meer vragen over Clara’s gewoonten, routines en recente gedrag. Adams antwoorden veranderden, verschoven van zin en spraken eerdere verklaringen tegen. Hij begreep niet waarom dingen die hij ooit met overtuiging wist, plotseling glad en moeilijk te verwoorden waren.
Zijn angst dat hij verantwoordelijk zou worden gehouden voor haar vermissing verdraaide alles en vertroebelde herinneringen met angst. Herinneringen voelden het ene moment scherp, het volgende wazig. Angst holde hem uit, waardoor hij zijn eigen verhaal niet meer kon vertrouwen. Elk detail dat hij vertelde leek uit zijn greep te glippen zodra hij het uitsprak.