De paniek die hij al dagen met zich meedroeg, veranderde in verdriet zo diep dat hij niet meer kon ademen. Clara was niet verdwenen, was niet bedreigd, had zich niet verstopt. Ze was gewoon weggegaan en hij had al die tijd geweigerd dat te accepteren.
Leo kwam naast hem zitten zonder te spreken, een vaste aanwezigheid te midden van Adams ontrafeling. Hij wist niets van de breuk. Het gewicht van de waarheid drong eindelijk door in de ruimte die Adam wanhopig probeerde te vullen.