De therapie begon langzaam, met elke sessie werden de ontkenningslagen verwijderd die hij had opgebouwd om het liefdesverdriet te overleven. Hij dwong zichzelf om bij de herinneringen te gaan zitten die hij had begraven, om de stille pijn te confronteren die hij had aangezien voor tijdelijke afstand.
Hij verzamelde Clara’s overgebleven spullen – de tandenborstel, de T-shirts, de half gebruikte fles shampoo. Hij besefte dat het gewoon dingen waren die ze niet had meegenomen. Ze hadden geen verborgen betekenis, geen aanwijzing.