Kapitein Arale vernauwde zijn ogen en voelde de vastberadenheid in Adams houding. Met elke seconde die verstreek, werd het gewicht van het moment groter. Adams bemanning, verborgen maar waakzaam, hielden hun adem in, klaar om op zijn signaal te reageren.
Adams stem, die onder schot gehouden werd, was kalm en beheerst toen hij sprak. “Ik kan u naar de meest waardevolle lading van het schip leiden,” bood hij aan, zijn stem doorspekt met een zweem van geveinsde onderdanigheid zodat hij tijd kon winnen en hun bewaking kon verminderen.