Toen de formaliteiten waren afgerond, begeleidden de agenten Nolan terug naar zijn hut. De vertrouwde warmte van zijn kachel troostte hem op een manier die hij nooit eerder had gewaardeerd. Die nacht, met de uitputting op zijn oogleden, viel hij in slaap, dankbaar dat hij had geholpen om een fragiel stukje van deze bevroren wereld te behouden.