Jason voelde een mengeling van frustratie en hulpeloosheid en besloot dat het tijd was om te vertrekken. Hij liep langzaam de kerk uit, zijn hoofd een draaikolk van gedachten en emoties. Op weg naar huis dwaalden zijn gedachten steeds weer af naar agent Calvin. Er was iets aan Calvins gedrag dat aan hem knaagde, een subtiele maar onmiskenbare flikkering in zijn ogen die Jason niet kon negeren. Verborg Calvin iets? Wist hij meer dan hij liet merken?
Bij elke stap die Jason zette, speelde hij in gedachten de gebeurtenissen van de afgelopen zomer na. De geheimen die hij toen ontdekt had, leken nu stukjes van een puzzel die hij niet helemaal in elkaar kon passen. Twijfel benevelde zijn gedachten en hij kon de zorgen die zich diep in hem hadden geworteld niet van zich afschudden. Hoe meer hij erover nadacht, hoe meer hij zich realiseerde dat deze geheimen wel eens de sleutel zouden kunnen zijn om te begrijpen wat er echt met zijn vader was gebeurd.