Hij werd naar een kleine verhoorkamer geleid, waar hij tegenover een politieagent zat. De agent luisterde aandachtig toen Jason vertelde over de verdenkingen die hij en Thomas de afgelopen zomer hadden gekoesterd, het verhaal dat Thomas hem over Susan had verteld en het onbehagen dat sindsdien in hem was gegroeid.
Toen kwam het moeilijkste deel, de bekentenis die Jason geheim had gehouden, zelfs voor zijn naaste familie. Met een diepe zucht onthulde hij wat hij en Thomas hadden gezworen nooit aan iemand te vertellen: ze hadden die zomer bij Susan ingebroken om aanwijzingen te vinden die hun vermoedens konden bevestigen. “We hoopten iets te vinden waaruit zou blijken dat ze niet was wie ze leek,” legde Jason uit, zijn stem getint met spijt. “Ik bedoel, we hebben geen groot geheim of zo opgegraven… maar door daar te zijn en haar spullen te doorzoeken, was het net alsof we een laagje weghaalden dat ze verborgen wilde houden.”