De uitdrukking van de politieagent bleef neutraal, maar Jason kon zien dat hij elk woord serieus nam. Inbreken in iemands huis was een serieuze zaak en Jason kende de implicaties van wat hij aan het opbiechten was. Maar hij wist ook dat het achterhouden van informatie, hoe belastend ook, niet zou helpen bij het oplossen van het mysterie van de dood van zijn vader.
De ogen van de officier vernauwden zich lichtjes terwijl hij de informatie in zich opnam. “Ik begrijp dat het niet gemakkelijk was om dit op te biechten,” zei hij langzaam, “maar het voegt wel een extra laag toe aan deze zaak. Ik begrijp waarom u zich zorgen maakt over Susan.” Jason voelde een sprankje hoop. Misschien zouden zijn acties, hoe roekeloos ook, helpen om de waarheid aan het licht te brengen. “Dus, wat gebeurt er nu?” vroeg hij, zijn stem doorspekt met een mengeling van angst en verwachting.