Jason haalde diep adem, verzamelde al zijn moed en stapte voorzichtig naar binnen. Zijn gympen maakten nauwelijks geluid op de gepolijste hardhouten vloer. Recht voor hem lag de woonkamer en de bron van het ritselende geluid, dat nu steeds luider werd, trok hem daarheen.
Toen hij dichterbij kwam, bonsde zijn hart in zijn borstkas, het ritmische bonzen overstemde bijna alle andere geluiden. In de schemerige kamer kwam een schimmige figuur in beeld, voorovergebogen en lades doorzoekend. Hij dacht eerst aan een dief, maar toen hij zijn ogen dichtkneek in het schemerige licht, zag hij een bekend silhouet – een vrouw. En toen, in een plotselinge, ijzingwekkende realisatie, wist hij precies wie het was…