Het was Susan. De schok van haar aanwezigheid stuurde elektrische stroompjes door zijn lichaam, angst greep zijn borst als een bankschroef. Waarom was Susan hier? Wat zocht ze in vredesnaam? Of erger nog, probeerde ze iets te verbergen? Misschien bewijs verbergen van haar eigen wandaden? Jasons hart ging tekeer en hij wist dat hij moest handelen.
Susan’s vastberadenheid was onmiskenbaar, haar gezicht was een mengeling van angst en doelgerichtheid. Papieren ritselden zachtjes en de laden kreunden toen ze toegaven aan haar onderzoekende handen, waardoor er een spookachtig aura in de kamer ontstond. Jasons zintuigen werden scherper en hij ving zelfs een vage geur op van de eau de cologne van zijn overleden vader.