Hij keek steeds vaker uit het raam, zijn oren spitsten zich bij de zwakste geluiden buiten. Telkens als hij ’s nachts met zijn zaklamp over de tuin cirkelde, bespotten de heggen en het stille water hem met hun stilte.
Maar de volgende dag verschenen er weer nieuwe tekenen: een modderveeg op de tegels, een wikkel die vochtig tegen de afvoer was geplakt. Het maakte hem rusteloos, een gevangene in zijn eigen huis. Toen, op een middag, vond hij iets anders. Over een terrasstoel was een t-shirt gedrapeerd, gebleekt door de zon en vochtig van de chloor.