Het gerommel van de locomotieven steeg weer toen de stationschef met zijn vlag zwaaide. Het metaalachtige gesis van luchtremmen weerklonk door de vallei, een geluid dat opluchting had moeten brengen. Maar net toen het eerste wiel begon te rollen, scheurde een scherp, wurgend geluid door de lucht. Het kwam uit de krat.
De schreeuw van de puppy was rauw. Lang, stijgend en onnatuurlijk, als een alarm dat diep uit zijn borst kwam. Iedereen draaide zich om. Het hondje drukte zich tegen de tralies van de kooi, zijn ogen wijd opengesperd, zijn lichaam trilde zo hevig dat het metaal rammelde.