De puppy ging niet weg, maar viel ook niet aan. Hij trilde alleen maar en drukte zich dichter tegen het frêle lichaam onder hem aan. Zijn borstkas rees en daalde te snel; zijn neus streek om de paar seconden tegen de kleinere aan om te kijken of hij nog ademde.
Achter hen lieten de gestopte treinen een zacht gesis horen terwijl hun motoren afkoelden. Honderden gezichten staarden vanuit de ramen toe hoe drie mensen en een wanhopige hond iets probeerden te redden dat niet groter was dan een schoen.