De oudere pup was uitzinnig en probeerde naast de tafel te klimmen totdat Ethan hurkte om hem tegen te houden. “Ze helpt,” fluisterde hij. “Laat haar werken.” De seconden duurden eindeloos. Toen, plotseling, werd het lichaam van de kleinere hond stil. Ethan bevroor. “Wacht, wat gebeurt er?”
De dierenarts leunde dichterbij en drukte haar stethoscoop tegen de kleine borstkas. “Kom op, maatje,” mompelde ze. Nog een ademhaling. Nog een druk. Even bewoog er niets. Toen een zwak, schor gejammer. “Hij ademt,” zei de dierenarts zachtjes, met opgetrokken ogen. “Hij gaat het halen.”