De puppy blafte kort en de dierenarts grinnikte. “Je kunt ze altijd langsbrengen als bewijs.” Ethan hurkte en aaide de kop van de hond die met één poot tegen zijn knie rustte. De kleinere bewoog lichtjes op de tafel en strekte zijn poot uit naar de rand. De andere schrok meteen op en hield elke beweging van zijn broer in de gaten.
“Het lijkt erop dat je er een paar hebt,” zei de dierenarts met een grijns. Ethan glimlachte, uitgeput maar tevreden. “Ja,” zei hij zacht. “Ik denk het wel.” Hij greep naar zijn telefoon en staarde naar het lege tekstvak waarin het nummer van zijn baas naar hem terug knipperde. Na een lange pauze begon hij te typen: