De koudegolf had de temperatuur van de vijver laag gehouden. Clarence leidde de leiding door een schaduwrijk deel om de koelte te behouden. Het was niet bevroren, maar het had beet. En vermengd met vijverslib en een beetje tuinslib bleef het plakken. Niet genoeg om kwaad te doen, maar genoeg om diep te irriteren.
Hij glimlachte een beetje. Als de stad hen niet zou tegenhouden, en de borden hen niet zouden tegenhouden, en zijn woorden er niet toe deden, dan zou een verrassing dat misschien wel doen. Geen gevecht. Geen bedreiging. Alleen een natte, modderige herinnering dat deze tuin van iemand was.