Hij testte het met een hark. De sensor knipperde. Een halve seconde later spoot er een scherpe straal water uit. Het duurde ongeveer vier seconden voordat het afsloeg. Clarence knikte naar zichzelf en paste toen de hoek aan om over het onofficiële pad te reiken. Hij was klaar.
Voor de zekerheid voegde hij nog een bordje toe, deze keer in blokletters op reflecterend plastic: “WET ZONE – PROPERTY UNDER MAINTENANCE – DO NOT ENTER.” Hij wist dat ze het niet zouden lezen. Maar het was niet voor hen. Het was voor hem. Een herinnering dat hij hiervoor alles had gedaan wat hij kon.