Clarence trok een wenkbrauw op. “Maar dat deed je niet.” “Hier krijg je spijt van,” snauwde de man, terwijl hij dichterbij kwam. “Ik klaag je aan – burgerlijke schadevergoeding, roekeloos in gevaar brengen, vernieling van eigendom, wat dan ook. Je zit er tot over je oren in.”
Clarence opende zijn mond en aarzelde toen. Zijn stem had deze keer niet dezelfde kracht. “Ik gaf mijn planten water. Hetzelfde wat ik altijd heb gedaan.” De man draaide zich abrupt om, mompelde “Menace” en stampte weg. “We zullen zien hoe grappig dit is als de politie voor je deur staat.”