De agent haalde zijn notitieblok tevoorschijn. “Ik bekeur u voor huisvredebreuk. U bent vrij om het aan te vechten in de rechtszaal.” De fietser uitte een reeks protesten, maar de bekeuring was al geschreven. “En meneer,” voegde de agent eraan toe, terwijl hij zich naar Clarence draaide, “zou u het erg vinden als ik nog even blijf rondhangen? Misschien is het de moeite waard om anderen te ontmoedigen om af te snijden.”
Clarence knikte eens. “Ga uw gang.” Het volgende uur stond de agent bij de hoek van het erf. Fietsers die het bord negeerden, werden eerst begroet door een straal koud water en een paar meter later door een agent in uniform met een klembord. De binnenweg was eindelijk lastig geworden.