De wereld draaide snel tegenwoordig, maar Clarence had een manier gevonden om erbuiten te blijven. Zijn huis was een oase van rust. Zijn tuin, een heiligdom. Maar de laatste tijd waren er dingen veranderd. Ten eerste was er het pad achter zijn huis.
Wat ooit een nauwelijks gebruikt wandelpad was, was toegevoegd aan een of ander fietspad. Toen kwam het gezoem van banden, de waas van helmen en de gekleurde strepen die langs zijn tuinhek vlogen. Eerst vond Clarence het niet erg.