Liams geduld had zijn grens bereikt. “Voor de laatste keer, hij is een getrainde hulphond. Hij is getraind om mensen in nood te helpen; hij zou niemand kwaad doen.” Hij probeerde zijn stem rustig te houden, maar het gewicht van Clara’s vijandigheid begon hem te raken. Hij moest de drang onderdrukken om tegen haar te schreeuwen.
Clara rolde met haar ogen en leunde achterover in haar stoel, haar armen gekruist over haar borst. “Natuurlijk, wat jij wilt.” Ze wierp een blik op de andere passagiers en merkte dat er een paar waren die begonnen te fluisteren ter verdediging van Liam. Dit leek haar nog bozer en aaibaarder te maken.