Clara’s lippen krulden in een tevreden glimlach. “Zie je wel!” riep ze uit, luid genoeg zodat de omringende passagiers en bemanning het konden horen. “Ik zei toch dat honden niet in vliegtuigen mochten! Dit is onveilig! Het is hun instinct om aan te vallen.” Ze leunde zelfvoldaan achterover, zich koesterend in wat zij beschouwde als een bevestiging van haar constante klachten.
Liam klemde zijn kaak op elkaar en probeerde zijn frustratie te bedwingen. Hij voelde zich hulpeloos, gevangen tussen de tranen van het kind, de veroordelende blikken van de ouders en Clara’s leedvermaak. Atlas, nu rustiger maar alert, ging weer aan Liams voeten liggen. Het incident maakte Liam nog meer gestrest, maar hij weigerde zich door zijn emoties te laten meeslepen.