Toen, alsof het Clara’s hysterie nog meer aanwakkerde, raakte het vliegtuig nog een hobbel, waardoor de turbulentie duidelijker merkbaar werd. Clara spande zich aan, haar lichaam schokte bij elke schok. Ze greep haar veiligheidsgordel stevig vast, maar haar ogen bleven op de hond gericht.
Atlas, die de plotselinge verandering in haar energie voelde, keek op van waar hij aan Liams voeten lag. Clara, die nu nog meer op haar hoede was, interpreteerde de beweging van de hond verkeerd. “Kijk, nu staart hij me aan,” zei ze bijna panisch. “Waarom kijkt hij me zo aan? Oh, alsjeblieft, laat hem wegkijken!”