Toen Liam het vliegtuig verliet, knikten een paar passagiers stilletjes naar hem. Clara volgde, de blik van iedereen ontwijkend. Haar eerdere arrogantie leek te zijn opgelost in stille schaamte. Atlas keerde terug naar Liam, een stille herinnering aan de les die Clara had moeten leren: de kracht van kalmte tegenover razernij.
Toen Liam het vliegveld verliet, bekroop hem een gevoel van vrede. De beproeving was eindelijk voorbij en hij had zijn kalmte bewaard. Atlas, zijn vaste metgezel, liep rustig naast hem, zich bijna niet bewust van hoe hij een situatie op zijn kop had gezet. Liam gaf hem een glimlach en zei: “Wat ben je toch een lieve jongen!”