Maar Ethans kaak verstrakte op het moment dat hij het zag. “Dat zijn problemen,” zei Ethan. Zijn toon was vlak, er was geen ruimte voor twijfel. Hij draaide zich abrupt om naar de achtersteven, al doelgericht in beweging. Liam knipperde met zijn ogen en volgde hem. “Waar ga je heen?” “Om ons een kans te geven,” zei Ethan. “We wachten niet af wat ze willen.” Liam keek weer naar de horizon.
Er was nog een boot achter de eerste verschenen, die allebei recht op hen afkwamen, de nevel hoog achter hun boeg. Een rilling verspreidde zich over zijn borst toen de waarheid tot hem doordrong. Wie ze ook waren, ze waren hier niet om te helpen. Liams keel verstrakte. “Wie zijn het dan?” Ethans antwoord kwam scherp, zonder aarzeling.